Ja znowu po ostatnich napisach tego filmu miałam uczucie, że ojciec był im prawie do niczego nie potrzebny! Pozwolił tylko starszemu synowi stać się mężczyzną! Po śmierci ojca to on zachował trzeźwy umysł i rozporządzał młodszym bratem! Zdjęcie w aucie dowodzi tylko tego, że ojciec myślał o swoich synach ale nie miał dość siły, odwagi, ochoty... aby do nich wrócić! Pointa jak dla mnie bardzo wyraźna - pokaz slajdów z wyjazdu! Tylko na jednym zdjęciu jest ojciec a mimo to chłopcy na zdjęciach są uśmiechnięci i zadowoleni! Ojciec, owszem, wziął ich na wycieczkę ale nie dzieki niemu chłopcy ją przetrwali tylko dzięki sobie nawzajem! Młodszy - Wania, mówi, że byłby w stanie pokochać ojca gdyby ten był innym człowiekiem! Nie jest to złość i nienawiść przez wzgląd na opuszczenie lecz przez wzgląd na charakter ojca! Choćby scena rozmowy chłopców przed wyjazdem pokazuje, że Wania nie był uprzedzony do ojca! Ojciec swoim zachowaniem zraził do siebie chłopca! W Andrieju jest więcej tolerancji, więcej poczucia łączych ich więzów krwi dlatego ma większy margines tolerancji dla zachowania ojca i jego "metod wychowawczych"! Śmierć ojca musiała nastąpić inaczej zginąłby Wania! Życie za śmierć! Wania nie mógł żyć razem z ojcem a los (reżyser, scenarzysta) musiał wybrać! Wania nie zaznałby spokoju gdyby jego wychowaniem zajął się ojciec (w przeciwieństwie do matki, tak troskliwej i kochającej jak w pierwszej scenie filmu)! Film cudowny i prawdziwy! Nie każdy bez ojca jest gorszym człowiekiem, można bez niego nadać dobry kształt swojemu charakterowi czego przykładem od początku jest Wania i na końcu już Andriej! Tak zrozumiałam ten film... Pozdrawiam!